Roślina na zbliżające się święta. Jemioła, którą wieszamy pod lampą, którą ozdabiamy ściany i dodajemy do dekoracyjnych wiązanek to także świetne zioło, którego właściwości dobrze jest znać.
Charakterystyka
Ten półpasożyt botanicznie zaliczany jest do krzewów z rodziny gązewnikowatych. Ma zdolność do fotosyntezy z racji obecności chlorofilu, ale bez żywiciela, którym jest drzewo roślina sobie nie poradzi. Gałązki koloru oliwkowatego, brudnozielonego są wierzchołkowo, widełkowato rozgałęzione. Liście są grube, skórzaste i zimotrwałe. Jemioła wytwarza białe, śluzowate owoce zawierające 1-3 nasion. Rozsiewają ją ptaki przenosząc nasiona w zagłębienia kory. Roślina zaczyna kiełkować w temperaturze powyżej 10 ⁰C, młode zioło każdego roku wytwarza nowy pęd.
Roślina otaczana jest aurą tajemniczości, a w niektórych kulturach i wierzeniach jemiole przypisywana jest magiczna moc. Przez celtyckich druidów zioło to uważane jest za dar z niebios. W naszym kraju jemiołę przynosi się do domu w okresie świąt Bożego Narodzenia, symbolizuje szczęście, pełni rolę talizmanu i ochrania przed złymi duchami. Surowcem stosowanym w fitoterapii jest ziele – ulistnione wierzchołki gałązek, które pozyskuje się w okresie od października do marca. Zbierana w innym okresie nie posiada tylu substancji czynnych. Najmocniejsze właściwości ma jemioła pobierana z dębów oraz z topoli, nieco słabiej działa rosnąca na jodłach i sosnach.
Skład
W składzie roślina zawiera wiskotoksyny, cholinę, histaminę, flawonoidy. W nadmiernych ilościach jest toksyczna, dlatego należy stosować ją zgodnie z zaleceniami lekarza bądź zielarza i zawsze rozważnie. Owoce są trujące, z racji tego wewnętrznie nie są w ogóle stosowane.
Zastosowanie
Wewnętrznie wyciągi z jemioły wykazują działanie normalizujące na układ krwionośny, dlatego zioło stosowane jest zarówno przy nadciśnieniu jak i przy zbyt niskim ciśnieniu. Wyciągi zaleca się przy palpitacjach serca, uderzeniach gorąca. Wykazano korzystny wpływ na pracę gruczołów, wspomagając więc trzustkę wpływa na obniżanie poziomu cukru we krwi i przemianą materii. Roślina polecana jest przy nadmiernym krwawieniu, przy skłonnościach do krwawień z nosa oraz przy obfitych miesiączkach. Kiedyś jemioła stosowana była przy histeriach i wyczerpaniu nerwowym ze względu na działanie tonizujące układ nerwowy.
Zewnętrznie maść z owoców jemioły stosowana jest na odmrożenia oraz dolegliwości skórne.
W kosmetyce jemioła stosowana jest bezpiecznie do pielęgnacji cery, gdyż działa tonizująco, odświeżająco i ściągająco, reguluje także wydzielania serum. Szampony z dodatkiem jemioły działają przeciwłupieżowo.
