Aglaonema to wyjątkowa roślina, która zachwyca swoimi przebarwionymi i błyszczącymi liśćmi. Roślina jest bardzo odporna, przez co dość prosta w uprawie. Wybacza zapominalskim, nie trzeba jej często nawozić oraz rzadko choruje. Choroby aglaonemy są dość charakterystyczne, dlatego wczesne rozpoznanie pomoże przywrócić roślinie atrakcyjny i zdrowy wygląd. Dowiedz się jak dbać o tę wyjątkową roślinę oraz jak rozpoznać najpopularniejsze choroby i szkodniki aglaonemy.

Aglaonema — wymagania do uprawy w mieszkaniu

Aglaonema to roślina pochodząca z Indonezji i Malezji zaliczona do rodziny obrazkowatych. W Azji aglaonema była od wieków uprawiana jako roślina ozdobna przynosząca szczęście. Na zachód została sprowadzona w 1885 r., kiedy po raz pierwszy przywieziono je do Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew.

W naturze występuje około 50 gatunków aglaonemy. Najbardziej znane to: Aglaonema commutatum, A. pictum, A. roebelinii, A. treubii. Aglaonema jest rośliną mało wymagającą. Najlepiej uprawiać ją w ciepłym, półcienistym pomieszczeniu. Optymalna temperatura latem to 20-24 °C, a zimą 18-22°C. Temperatura nie powinna spaść poniżej 15°C. Roślinę latem podlewamy obficie letnią wodą, natomiast zimą należy ograniczyć podlewanie. Aglaonemę nawozimy od kwietnia do sierpnia roztworem bez wapnia.

Roślina najlepiej będzie rosła w lekkim, przepuszczalnym podłożu o pH 4,0-4,5, czyli w mieszance ziemi kompostowej, torfu i żwirze w proporcji 2:1:1. Roślinę należy zraszać wodą oraz od czasu do czasu przemywać jej liście. Pamiętać także należy, że aglaonema nie lubi przeciągów oraz przestawiania w inne miejsce.


Ciekawostki o aglaonemie


Nazwa aglaonema wywodzi się z języka greckiego i łączy „agláos” (błyszczenie) i „néma” (nić). Odnosi się to do błyszczących pręcików kwiatów.
Aglaonema oczyszcza powietrze, tworząc zdrowszy klimat w pomieszczeniach. Rośliny z rodzaju Aglaonema są trujące z powodu kryształów szczawianu wapnia. Spożycie podrażnia błony śluzowe, a sok może powodować podrażnienie skóry i bolesną wysypkę. Z tego względu roślina nie jest polecana do mieszkań, w których przebywają koty.

W Azji Południowo-Wschodniej odnotowano kilka zastosowań aglaonemy w medycynie tradycyjnej. Na przykład w Malezji korzenie stosuje się jako tonik dla dzieci i jako środek przeciwrobaczy, a wywar z korzeni pije się na gorączkę i opuchliznę.
Na koniec warto dodać, że to właśnie aglaonema „zagrała” w filmie „Leon Zawodowiec” z Jeanem Reno i Natalie Portman.


Aglaonema — choroby nieinfekcyjne


Chloroza liści to choroba, która objawia się zżółknięciem i obumieraniem najstarszych liści. Przyczyną jest zbyt nadmierne podlewanie rośliny, zbyt duża ilość składników pokarmowych w podłożu lub za wysokie pH podłoża. Aby zapobiec chlorozie, należy do podlewania używać wody o odczynie kwaśnym i nie przelewać rośliny. Natomiast w przypadku przenawożenia należy obficie przepłukać roślinę, tak by pozbyć się nadmiaru składników pokarmowych z podłoża. Przebarwienia na liściach powinny być też sygnałem, że warto przesadzić roślinę do nowego, odpowiedniego podłoża.


Brązowienie liści aglaonemy to choroba nieinfekcyjna objawiająca się brązowieniem liści, czego najczęstszą przyczyną jest spadek temperatury w pomieszczeniu. Aby uniknąć tej choroby, należy nie dopuszczać do spadku temperatury. Liście, które uschną, należy usunąć.


Choroby infekcyjne aglaonemy

Aglaonema choruje rzadko, ale w warunkach domowych może pojawić się:

  • zgnilizna korzeni,
  • antraknoza aglaonemy,
  • pierścieniowa plamistość liści aglaonemy.


Zgnilizna korzeni objawia się żółknięciem liści oraz zahamowaniem wzrostu rośliny. Objawy infekcji bakteryjnych są bardzo charakterystyczne — tkanki zaczynają być wodniste, gniją i cuchną. Zainfekowane przez bakterie rośliny należy zniszczyć.


Antraknoza aglaonemy objawia się pojawiającymi się na liściach wodnistymi plamami. Dzieje się to szczególnie szybko przy wysokiej temperaturze i wilgotności otoczenia. Po jakimś czasie plamy zasychają, a ich barwa staje się brunatna. Chore liście należy usuwać. Podlewając roślinę unikać spryskiwania liści. Opryski można wykonywać za pomocą preparatów biologicznych zawierających czosnek.


Pierścieniowa plamistość liści aglaonemy objawia się pojawianiem na liściach chlorotycznych, następnie brązowych pierścieni. Chorą roślinę należy zniszczyć.


Szkodniki aglaonemy


Przędziorek chmielowiec – jest szczególnie niebezpieczny w wysokiej temperaturze i w niskiej wilgotności. W ciągu roku może rozwinąć do dziesięciu pokoleń. Efekty żerowania przędziorka widać po spodniej stronie blaszek liściowych — to żółknące liście, na których powierzchni widać brązowe plamki. Pod spodem liści znajdziemy także charakterystyczną białą pajęczynkę. Przędziorka zwalczamy za pomocą preparatów owadobójczych. Przy małym nasileniu występowania szkodnika warto zrobić roślinom prysznic. Woda zmyje pajęczaki, a wyższa wilgotność powietrza stworzy warunki niekorzystne do żerowania.


Wełnowiec szklarniowy to szkodnik żerujący na dolnej stronie liścia — wzdłuż nerwu oraz na ogonkach liściowych. W wyniku zasiedlenia roślin przez wełnowca liście odbarwiają się, żółkną i opadają. Połykany przez wełnowca sok wydzielany jest w postaci lepkiej spadzi, która jest pożywką dla różnych patogenicznych grzybów. Wełnowce można zmywać wacikiem nasączonym denaturatem.