Pochodzenie i występowanie miłorzębu
Miłorząb japoński (Ginko biloba), (m. chiński, m. dwudzielny) to jedyny obecny na naszym globie przedstawiciel roślin nagozalążkowych z klasy miłorzębowych. Rośliny te masowo występowały na ziemi 150 milionów lat temu, gdy żyły na niej jeszcze dinozaury. Miłorząb naturalnie występuje jedynie w Chinach. Można spotkać tam egzemplarze, które mają około 4000 lat. W Korei i Japonii rosną drzewa, których wiek ocenia się na ponad 1400 lat. Do Europy miłorzęby zostały sprowadzone z Japonii na początki XVIII wieku. Najstarszy egzemplarz w Polsce rośnie w Łańcucie, gdzie został posadzony w XVIII wieku.
Na Dalekim Wschodzie drzewo to uważane jest za święte. Często sadzone było w okolicach świątyń, gdzie otaczano je troskliwą opieką.
Nazwa miłorząb japoński wzięła się z tego, że drzewo to pierwszy raz trafiło do Europy z Japonii. Naturalnie ten gatunek w Japonii nie występuje.
Drzewo dorasta do 30 – 40 metrów wysokości. Kwitnie po 40 latach uprawy z nasion. Miłorząb jest rośliną światłolubną, dobrze znosi mróz, jest odporna na zasolenie oraz suszę. Jest rośliną dwupienną, czyli taką, u której organy rozrodcze występują na różnych osobnikach. Liście mają kształt wachlarzyków z widlastym unerwieniem. W parkach i ogrodach sadzone są zazwyczaj osobniki męskie, a to z tego względu, że osobniki żeńskie wydają nasiona otoczone miąższem, który po opadnięciu nasion gnije, wydzielając obrzydliwy zapach. Można temu oczywiście zapobiec, zbierając owoce, zanim zaczną gnić. Jest również niezwykle odporny na insekty, infekcje bakteryjne i wirusowe oraz zanieczyszczenia powietrza.
W Chinach i Japonii nasiona uważane są za prawdziwy przysmak. Spożywa się je po ugotowaniu lub upieczeniu.
Właściwości lecznicze miłorzębu
W medycynie zastosowanie mają liście i nasiona. Liście zbierane są jesienną porą, kiedy zaczynają żółknąć. Następnie są suszone w cienistym i przewiewnym miejscu.
Licznie prowadzone badania potwierdziły zdrowotne właściwości tej rośliny. Miłorząb poprawia mikrokrążenie krwi (zwłaszcza mózgu), łagodzi zaburzenia pamięci, zapobiega starczym zaburzeniom, wspomaga zdolności intelektualne.
Miłorząb zmniejsza lepkość krwi, działa przeciwzakrzepowo, ma pozytywny wpływ na układ nerwowy, zapobiega uszkodzeniom po niedokrwieniu mózgu i serca.
Roślina tradycyjnie stosowana jest do zwalczania stresu oksydacyjnego. Stres oksydacyjny polega na zaburzeniu równowagi pomiędzy ilością szkodliwych wolnych rodników a ilością przeciwutleniaczy. Stan ten może doprowadzić do wielu chorób i szybszego starzenia się organizmu. Miłorząb stosowany jest także w przypadku zawrotów głowy i niektórych zaburzeń słuchu. Łagodzi również zaburzenia libido i problemy ze wzrokiem.
Wyciągi z liści ujędrniają i wygładzają skórę. Dzięki swoim właściwościom przeciwutleniającym przeciwdziałają starzeniu się skóry.
Zastosowanie drewna miłorzębu
Drewno miłorzębu ma jasnożółty lub czerwono-żółty kolor. Jest średnio miękkie, dobre w obróbce. Zastosowanie znajduje przy wyrobie przedmiotów codziennego użytku, produkcji paneli oraz w rzeźbiarstwie.
