Durian to tropikalny owoc, który pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, gdzie jest nazywany królem owoców. Jest to owoc wielki, zielony i kolczasty, który skrywa w sobie miękki i słodki miąższ o kolorze żółtym lub czerwonym. Jednak durian ma też drugą stronę – jego zapach jest tak ostry i odpychający, że w wielu miejscach publicznych jest zabroniony. Co czyni durian takim niezwykłym owocem? Jak się go je i jakie ma właściwości?
Pochodzenie i występowanie
Durian należy do rodzaju Durio, który liczy około 30 gatunków drzew zimozielonych z rodziny ślazowatych. Drzewa te rosną w tropikalnych lasach deszczowych Azji Południowo-Wschodniej, głównie w Malezji, Indonezji i Tajlandii. Durian właściwy (Durio zibethinus) jest jedynym gatunkiem dostępnym na rynku światowym, ale są też inne gatunki jadalne, np. Durio dulcis czy Durio graveolens.
Durian to owoc wielkości arbuza, który może ważyć od 2 do 4 kilogramów. Ma zieloną skórę pokrytą ostrymi kolcami, która chroni go przed zwierzętami. W środku znajduje się kilka komór zawierających żółty lub czerwony miąższ otaczający duże nasiona. Miąższ ma konsystencję przypominającą banana lub awokado i jest bardzo słodki.
Uprawa i dostępność
Durian jest uprawiany głównie w Azji Południowo-Wschodniej, gdzie jest ceniony za swój smak i wartość odżywczą. Istnieje ponad 300 odmian duriana w Tajlandii i ponad 100 w Malezji. Niektóre z nich to: Monthong (Złoty Pilar), Chanee (Gibbon), Kradumthong (Mały Złoty Pilar), Kan Yao (Długi Smak), D24 (Sultan), Musang King (Król Lisów) czy Red Prawn (Czerwona Krewetka).
Durian jest owocem sezonowym i dojrzewa od maja do sierpnia oraz od listopada do lutego. Można go kupić na targach lub w sklepach azjatyckich, często zamrożonego lub suszonego. W Polsce durian jest trudno dostępny i drogi – kosztuje około 100 zł za kilogram.
Jak jeść durian?
Durian należy jeść świeży, gdy jest dojrzały i miękki. Można go otworzyć ręcznie lub nożem, rozcinać skórę wzdłuż szwów i wyjmować miąższ palcami lub łyżką. Należy uważać na kolce i nasiona, które są niejadalne. Miąższ można jeść sam lub z innymi owocami, np. mangostanem czy kokosem. Można też przygotować z niego różne potrawy, np. lody, ciasta, sosy czy napoje.
Ważne jest też, aby po zjedzeniu duriana wypić dużo wody lub herbaty ziołowej, aby złagodzić jego zapach i uniknąć bólu głowy lub niestrawności. Niektórzy ludzie radzą też umyć ręce w wodzie z dodatkiem skórki duriana, aby pozbyć się zapachu z palców.
Właściwości durian
Durian jest bogaty w witaminy, minerały i antyoksydanty. Zawiera dużo witaminy C, która wzmacnia odporność i wspomaga gojenie ran. Zawiera też witaminy z grupy B, które są ważne dla układu nerwowego i przemiany materii. Ponadto durian dostarcza potasu, magnezu, żelaza, miedzi, fosforu i manganu, które regulują ciśnienie krwi, pracę mięśni i kości oraz produkcję czerwonych krwinek.
Durian ma też właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwcukrzycowe. Zawiera związki siarkowe, które hamują wzrost bakterii i grzybów. Zawiera też flawonoidy i karotenoidy, które chronią komórki przed uszkodzeniem przez wolne rodniki. Ponadto durian zawiera błonnik, który poprawia trawienie i obniża poziom cukru i cholesterolu we krwi.
Durian ma też kilka wad. Jego zapach jest nie do zniesienia dla wielu ludzi i może powodować mdłości lub odrzucenie. Jego smak jest bardzo słodki. Owoc jest też kaloryczny – 100 g miąższu duriana ma około 150 kcal. Durian może powodować alergie u niektórych osób lub interakcje z niektórymi lekami. Nie należy go jeść z alkoholem, ponieważ może to spowodować silne bóle głowy, nudności lub wymioty.
Podsumowanie
Durian to egzotyczny owoc o wyjątkowym smaku i zapachu. Jest bogaty w witaminy, minerały i antyoksydanty, ale też ma wysoką wartość energetyczną i może być niebezpieczny dla niektórych ludzi. Durian jest uważany za króla owoców w Azji Południowo-Wschodniej, gdzie jest uprawiany i spożywany na różne sposoby. W Polsce durian jest trudno dostępny i drogi, ale warto spróbować go choć raz w życiu.
